Kiedy dziecko kończy drugi rok życia, jego rodzice z niecierpliwością czekają już na porzucenie pieluch. Zazwyczaj sukces wkrótce się pojawia, ale bywa, że jest on… połowiczny. I jak temu zaradzić? Oto toaletowy przewodnik dla rodziców. Opanowanie umiejętności załatwiania potrzeb fizjologicznych do nocniczka, a nie w pieluszkę czy majtki, wymaga nieco czasu. Większość jednak potrzebuje kilku podejść do tematu, a cały proces wiąże się z wpadkami — stąd też przewidujące mamy często planują odpieluchowanie na późną wiosnę albo lato. Sprawa załatwiona, cała rodzina się cieszy, dziecko jest z siebie dumne i wszystkim mówi o nowych umiejętnościach. Czasem jednak jest inaczej. Malec chętnie i na czas krzyczy, że chce siusiu, ale gdy tylko ma zrobić kupkę… chowa się pod stołem, za kanapą, idzie do innego pokoju, po czym okazuje się, że to, co zdecydowanie powinno znaleźć się w toalecie, tworzy charakterystyczne wybrzuszenie w majteczkach albo po prostu ląduje w nogawce rajstopek. Oczywiście rodzic — zaniepokojony i kompletnie nierozumiejący, dlaczego dziecko informuje o jednej potrzebie, ale o drugiej już nie, zaczyna się denerwować, a czasem nawet krzyczeć na malca. Sytuacja wcale się nie poprawia, a nawet pogarsza — dziecko kojarzy negatywną reakcję rodzica z wypróżnianiem się i zaczyna je wstrzymywać. Dochodzi do błędnego koła — dziecko wstrzymuje kupę, bo boi się, że będzie bolało, a boli, bo malec wstrzymuje. Jednym słowem — katastrofa! Tego tak naprawdę nie wie nikt — oprócz samych zainteresowanych. Specjaliści przypuszczają, że wypróżnianie się jest na tyle specyficzną czynnością, że trudno przestawić się z jednych warunków na drugie.
Zaparcia u dzieci i ich leczenie to temat wyjątkowo mi bliski. Począwszy od stażu podyplomowego aż po obecną pracę ciągle mi towarzyszy. W każdym razie z problemem zaparć u dzieci stykam się na co dzień i choć wszystkie dane mówią, że jest on dość powszechny, to jednak z moich obserwacji wynika, że jest często bagatelizowany lub przeoczany. Wbrew pozorom nie dla wszystkich jest to oczywiste — dla jednych będzie to już jedna twarda kupa, dla innych kilka dni bez kupy. A co jeśli powiem Wam, że bardzo częstym objawem zaparcia u dzieci jest biegunka? Przede wszystkim zacznijmy od rozróżnienia zaparcia czynnościowego — zdecydowanie najczęstszego u dzieci — od takiego, które jest wynikiem choroby. I na nim chciałabym się skupić w tym poście. Poza dobrze zebranym wywiadem, istotne jest także badanie lekarskie — lekarz może wyczuć w badaniu palpacyjnym brzucha zalegające masy kałowe, powinien też ocenić okolicę odbytu czy nie ma otarć, pęknięć, szczelin, itp. Czasem potrzebne będzie badanie per rectum — czyli badanie palcem przez odbytnicę. Nie należy się go bać — owszem, jest nieprzyjemne, ale lekarz na pewno dołoży wszelkich starań, aby nie było bolesne.
Trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy. Czy kupa twojego dziecka jest normalna? | WP abcZdrowie
Były już prośby, tłumaczenia, był czas że w ogóle o tym nie rozmawialiśmy by dać jej spokój, były bajki o kupce a nawet próby przekupstwa i nic nie działa. Filip niechętnie załatwia się w przedszkolu. Z tym dorosłym podejściem do tematu może się też udać w inny sposób. Pocieszam się czytając te komentarze, czy udało się pani z synem? Anna dnia 9 sierpnia o godz. Proszę o pomoc. U nas od czasu do czasu są zaparcia a kupa ogólnie idzie w majtki. Marta 26 maja w Odpowiedz. Od początku robi kupkę do majtek. Hmm… być może ona kojarzy sikanie z szybkim wstawaniem, trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy. Sugeruje zwrócić uwagę na dietę. Ten program przyporządkuje robienie kupy z nie do ulgi i przyjemności, tylko do rzeczy niefajnych i nieprzyjemnych. Jestem bezsilna, przeszlam wszytkie dobre i zle rady, od wspierania, dopingowania, karania, nagradzania, i trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy.
Anna 22 czerwca w Odpowiedz.
- W domu natomiast nie ma najmniejszych szans żeby zrobił siku albo kupę do nocnika.
- Nawet siusiu rzadko chodzi, bo jak ją odbieram, to muszę pędem do domu wracać, tak jej się chce.
- Pozdrawiam małych "sikaczy":- Ja tez myślalam ze dopiero przed tką przestanie pampersa uzywac
Jesteś tutaj: Strona główna » Wychowanie wspierające » Dziecko nie chce robić kupy do nocnika. Z sikaniem nie ma tego problemu. Pożegnanie z pieluchą, czyli odpieluchowanie krok po kroku , to bardzo ważny etap dla wielu rodziców. Tak, dla rodziców, bo dla maluchów jest to nie tyle ważna, ile dość naturalna sprawa. Czasem nie wszystko idzie po naszej myśli. Na przykład, kiedy dziecko nie chce robić kupy do nocnika. Oczywiście, jeśli z nocnikiem zaprzyjaźnia się dziecko na to gotowe. A nie jest gotowe tak po prostu fizycznie i komunikacyjnie przed zakończeniem 18 miesiąca życia. Wiem, że w tej chwili odzywają się głosy: A ja moją nauczyłam wcześniej i z głowy. Generalnie jednak sadzanie na nocnik za wcześnie sprowadza się do łapania do niego kupy i sików w odpowiednim momencie. Można się tego nauczyć, bo sporo maluchów załatwia swoje potrzeby fizjologiczne mniej więcej o podobnej porze np. Chciałabym jednak przez chwilę skupić się bardzo adekwatne słowo na kupie. A konkretnie na sytuacji, w której dziecko siadające już na nocnik i wołające, że chce siku, za nic w świecie nie chce do niego zrobić kupy. To trochę inny problem niż zwykłe odpieluchowanie, choć zdarza się dość często. O ile do samej nauki żegnania z pieluchą potrafimy złapać lekki dystans, bo przecież jeszcze ma czas, niech dojrzeje itd. Widać też jak dziecko męczy się, bo często wstrzymuje tę kupę posadzone na nocniku. Kiedy tylko z niego wstaje, od razu robi swoje do pieluchy czy po prostu w majtki.
Mariola Kurczyńska 15 października w Odpowiedz. Witam moja córka 2 latka ładnie robi siku na nocnik lub podkładke problem jest z kupą zrobiła ja sama dwa razy na nocnik raz na podkładke a później przestała ja robić wstrzymuje nie chce ani w nocnika czy pieluche lub majtki. I tak mała twierdzi, że wygrywa i postawiła na swoim, że wszystko jest w porządku. Wirus RSV u dzieci — czy jest się czego obawiać? Myśl, o czym chcesz, ale nie o różowym słoniu, trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy.
Czym jest zaparcie?
Ograniczyliśmy się do pytania synka od czasu do czasu czy może dzis chce zrobić kupę na nocniczek i wspominaliśmy że czeka go super nagroda jeśli by się zdecydował. Cały sens odpieluchowania nie polega na tym, że dziecko chodzi bez pieluchy. Back to login. Teraz córka wgl boi się zrobić kupę daję sygnał ze chce jej się ale boi się trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy majtki na nocnik i kibelek nie chce usiąść, trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy. Anna Jankowska dnia 16 maja o godz. I głęboko gdzieś mam te wszystkie "mądre" mamusie, olewam ich opinie i tyle! Jeśli myślisz, że zawstydzony maluch przestanie robić kupę w matki, to błąd! Biegunkę można poznać na przykład po strumieniu kału, który jest powszechnym zjawiskiem u małych dzieci. Mogę mu jakoś pomóc? Chcesz kupkę?
Tak, to możliwe! Monika dnia 6 kwietnia o godz. Jeśli jednak dzieje się inaczej, sięgnij po profesjonalną pomoc — pediatra na pewno udzieli wam cennych wskazówek.
Może dieta uboga w płyny i błonnik? A co z tymi forami? Przyjmuje się, że stolców dziennie to norma, ale niektóre dzieci wydalają nawet razy dziennie. W rezultacie przetrzymuje i nie załatwia sie wcale. Zobaczmy taką sytuację… dziecku zdarzy się kupa w majtkach, a Ty się zdenerwujesz i na malucha nakrzyczysz. Kupa w nocnik wielkie zło. Kasia 12 maja w Odpowiedz. Odpieluchowanie w nocy — kolejne wyzwanie. No dobrze, trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy kciuki, to można robić zawsze. Więc kolejnym razem się wstrzymuje — stolec zalega w odbytnicy, im dłużej tam przebywa, tym więcej wody jest z niego wchłaniane i jest twardszy. Może jakieś pomysły…. Brawo Odpowiedz. Dzieki temu bedziesz wiedziała jak podejsc do wrazliwego dziecka, aby z radoscią załatwiało swoje potrzeby. Ohyda, lecimy ją szybko wyrzucić! Jagoda Ostrowska 19 kwietnia w Odpowiedz. Te pliki cookie pomagają dostarczyć informacji na temat metryki liczby odwiedzających, współczynnika odrzuceń, źródła ruchu itp. I nic, usiądzie, tak na niby postęka, trzyletnie dziecko robi kupę do pieluchy, skasuje nagrodę i poprosi o pampersa. Po przeczytaniu Pani tekstu widze że popełniłam wiele błędów podczas rozmowy z synem.
